Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Ο μπαμπάς και η Ελλάδα μου



                    Δεν ξέρει να ζητάει συγνώμη
                    Κανείς δεν μπορεί μα του αλλάξει γνώμη
                    Επιμένει στα πιστεύω και μονο στα δικά του       
                    θέλω
                    Ξέρει να ελίσσεται χωρίς να εξελίσσεται
                    Σταθερός σαν βράχος
                    και όλη η οικογένεια είναι ράκος
                    Πιστεύει πως διευθύνει μια οικογένεια,
                    χωρίς να έχει καμία έννοια,
                    διαταγές ξέρει να δίνει,
                    αλλά τα πιάτα δεν καταδέχεται να πλύνει.
                    Τόσα κοινά με την λατρευτή του Ελλάδα,
                    την τιμάει και τη φασολάδα,
                    απομεινάρι μια γεννιάς παλιάς
                    που ακόμα προτιμά το φαγητό την γιαγιάς.
                    Ελλάδα γι’αυτόν μόνο μία,
                    για ‘κείνη γίνεται θυσία,
                    ασπίδα σηκώνει να την προασπίσει
                    κάθε φορά που κάποιος πάει να την
                    υποτιμήσει
   
                  
                   Σαν αυτήν στον κόσμο άλλη δεν υπάρχει,
                   και τα ελληνικά είναι όλων των γλωσσών η
                   ράχη.
                   Πολιτισμός, επιστήμη, γράμματα, εδώ
                   γεννήθηκαν
                   και όλοιν οι άλλοι απλά τα οικειοποιήθηκαν.
                   Δεν της βρίσκεται κανένα ψεγάδι,
                   όσο και αν κοιτάς της ιστορίας της το πηγάδι.   
                   Ρήγματα μπορεί  να είχαν δημιουργηθεί,
                   Αλλά στα μάτια του μπαμπά, όλες οι ευθύνες
                   έχουν αποποιηθεί.
                   Με το πέρασμα του χρόνου όλα  
                   εξιδανικεύονται
                   και δίνεται η αφορμή για να λατρεύονται.
                   Έτσι κι’εγώ αγαπητέ μπαμπά,
                   προσπερνώ τα κολλήματά σου τα πολλά   
                   σου’χω δώσει ευκαιρίες,
                   αλλά δεν αλλάξαν οι νοοτροπίες
                   το έχω πια εμπεδώσει
                   και η επανάσταση μπορεί να έχει σιγήσει
                   μα δεν έχει τελειώσει!
  

                   Αρετή