φέρτε μου μάγοι...

28-12-2015

''...φέρτε μου μάγοι κι εσείς πελάγη

κλωστή μεταξένια με τα χερουβείμ

να πλέξω τούλι για το Χριστούλη

που καίγεται κρυώνει σε κρυσταλλένιο χιόνι...''

Είναι νωρίς το πρωί και στο χώρο υποδοχής του ορφανοτροφείου ''Αγία Τριάς'' τα τρία κορίτσια που έχουν μείνει στα δωμάτια του ιδρύματος μάς καλωσορίζουν στο χώρο τους με το μελωδικό τους τραγούδι κι ένα αμήχανο χαμόγελο. Τα υπόλοιπα παιδιά έχουν πάει στις οικογένειες τους για τις γιορτές.
Είμαστε όλοι εκεί: καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του λυκείου μας, για να προσφέρουμε ο καθένας ό,τι μπορεί αυτές τις άγιες μέρες. Μέρες που μπορεί για τους περισσότερους από εμάς να μυρίζουν μελομακάρονα, δώρα, βόλτες και οικογενειακές στιγμές δίπλα στο φωτεινό δέντρο, όμως αυτό δεν ισχύει για όλους.

Ο πάγος που υπήρχε μεταξύ μας στην αρχή δεν άργησε να σπάσει. Οι μοναχές έσπευσαν να μας καλωσορίσουν με χριστουγεννιάτικα εδέσματα, ενώ η επόμενη ώρα μας βρήκε να συστηνόμαστε και να γνωρίζουμε σιγά-σιγά ο ένας τον άλλο στο προαύλιο του μοναστηριού. Οι ερωτήσεις πολλές, κυρίως από την πλευρά μας μιας και η ζωή σε ένα ίδρυμα μάς φάνταζε πολύ μακρινή. Οι απαντήσεις, ωστόσο, έσπευσαν να μας διαψεύσουν. Η καθημερινότητα των κοριτσιών δε διέφερε τόσο πολύ από τη δική μας. Τα αστεία μεταξύ μας έκαναν σύντομα την εμφάνισή τους κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ευχάριστη. Τραγούδια και χοροί συμπλήρωσαν το παζλ. Τα κορίτσια έμαθαν να χορεύουν σούστα και πεντοζάλη, εμείς πήραμε μια γεύση από κενυάτικους χορούς κι από τη μια στιγμή στην άλλη το ίδρυμα αντηχούσε μουσική και άτσαλα βήματα χορού!

Και κάπως έτσι έφτασε η ώρα να φύγουμε... Χαιρετηθήκαμε με αγκαλιές, φιλιά και ευχές για μια όμορφη νέα χρονιά, ενώ ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το 2016. Πήραμε τα πράγματά μας και βγήκαμε από το χώρο του μοναστηριού. Και τότε το συναίσθημα που είχα μπαίνοντας στο ίδρυμα επανήλθε. Μπορεί να διασκεδάσαμε όλοι μαζί με τον ίδιο τρόπο, μπορεί να φαινόμαστε όμοιοι μεταξύ μας, ωστόσο δεν είμαστε. Δε θα περάσουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο αυτές τις άγιες μέρες, δε θα κόψουμε όλοι τη βασιλόπιτα με την οικογένειά μας ούτε και θα συζητάμε το πώς περάσαμε τις φετινές γιορτές τις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν. Δεν ξέρω ποιος φταίει, αν όντως φταίει κάποιος για αυτή την ανισότητα, δεν ξέρω αν ποτέ θα σταματήσουν να υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις. Αυτό που ξέρω είναι ότι τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να λειτουργούν σαν έναυσμα για όλους μας να πάψουμε να κοιτάζουμε μόνο τα δικά μας προβλήματα και να δούμε λίγο γύρω μας, γιατί εκεί μπορεί τα πράγματα να είναι λίγο χειρότερα από ό,τι τα φανταζόμαστε κλεισμένοι στην ατομικότητά μας.

Καλή μας χρονιά!

ΟΛΙΑ ΛΕΓΓΑ

Φοιτήτρια ΦΠΨ Ιωαννίνων