Η γιαγιά μου μεγάλωσε στη Δάφνη Καλαβρυτών. Δεν είχε τύχει ποτέ να την ρωτήσω πως περνάγανε τα Χριστούγεννα ή αν είχαν κάποιο συγκεκριμένο έθιμο. Σήμερα όμως, πάνω στην προσπάθεια μου να φτιάξω τηγανίτες μαζί της κάπως το έφερε η κουβέντα και έμαθα για την λεγόμενη “Χανάκα”.
Ήταν, όπως μου περιέγραψε, ένα ξύλο στρογγυλό -όπως εκείνο από τις κρισάρες, τα κόσκινα για το αλεύρι δηλαδή- το οποίο ντύνανε με χαρτιά. Πάνω σε αυτά ζωγράφιζαν χαρμόσυνες φιγούρες. Στις προσπάθειά τους να το κάνουν να μοιάζει με μουσικό όργανο, κεντούσαν περιμετρικά ζήλια (τα δικά μας κουδουνάκια).
Αξημέρωτα ακόμα, παραμονές των Χριστουγέννων, σηκωνόταν κυρίως τα αγόρια που είχαν περισσότερη ελευθερία, και ξεκινούσαν την μεγάλη τους βόλτα.
Περιπλανιόντουσαν από πόρτα σε πόρτα και λέγανε τα κάλαντα συνοδευόμενα με το άκουσμα της Χανάκας. Όλοι χαιρόντουσαν και κερνούσαν τα παιδιά με μελομακάρονα, δίπλες, κουραμπιέδες ή ακόμα και αυγά εκείνοι που δεν είχαν γλυκά στο σπίτι.
Το απόγευμα μεταξύ τους πειράζοταν για το ποιος είχε την καλύτερη χανάκα ή ποιος είχε συλλέξει τα περισσότερα γλυκά..
Το ίδιο επαναλαμβανόταν και την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Μαρία-Φαίδρα-Πλατάκου Α4
Αξημέρωτα ακόμα, παραμονές των Χριστουγέννων, σηκωνόταν κυρίως τα αγόρια που είχαν περισσότερη ελευθερία, και ξεκινούσαν την μεγάλη τους βόλτα.
Περιπλανιόντουσαν από πόρτα σε πόρτα και λέγανε τα κάλαντα συνοδευόμενα με το άκουσμα της Χανάκας. Όλοι χαιρόντουσαν και κερνούσαν τα παιδιά με μελομακάρονα, δίπλες, κουραμπιέδες ή ακόμα και αυγά εκείνοι που δεν είχαν γλυκά στο σπίτι.
Το απόγευμα μεταξύ τους πειράζοταν για το ποιος είχε την καλύτερη χανάκα ή ποιος είχε συλλέξει τα περισσότερα γλυκά..
Το ίδιο επαναλαμβανόταν και την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Μαρία-Φαίδρα-Πλατάκου Α4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου